เคยไหมครับ ในชีวิตการทำงาน หรือในการใช้ชีวิตประจำวัน คุณต้องพบกับความน่าเบื่อหน่ายในการทำงาน รู้สึกพลังชีวิตถูกลด รู้สึกว่าชีวิตนี้ทำไมต้องเจอเรื่องหนักขนาดนี้น่ะ รู้สึกเหมือนชีวิตมันเหนื่อย สุดๆ ทำให้เกิดความเครียด คิดอะไรไม่ออก จนต้องเป็นไมเกรน พบแพทย์ กินยา แต่ก็ไม่หายสักที เพราะต้องกลับเข้ามาเผชิญโลก เผชิญชีวิต เผชิญการทำงาน เหมือนเดิมทุกๆ วัน จนไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่
ใช้ครับที่ผมกล่าวมาเป็น สภาพชีวิต ที่คนเกือบๆ 80% บนโลกต้องพบเจออยู่เป็นประจำ การทำงานการใช้ชีวิต ที่ต้องทำแต่เรื่องเดิม เรื่องจำเจ เรื่องไม่สำคัญ มุ่งทุ่มเท พลังชีวิตทำงาน และคุณภาพงานกับลดต่ำลงเรื่อยๆ ที่หนักกว่านั้น คือมุ่งตอบสนองความต้องการของคนอื่น เรื่องด่วนของคนอื่น จนลืมว่าตัวคุณเองก็มีงานสำคัญรออยู่มากมาย สุดท้ายทำแต่งาน มัวแต่ตอบสนองความต้องการของคนอื่น จนรู้ตัวอีกที งานของตัวเองกับไม่เสร็จเสียที เอาเข้าไป หนอชีวิต
รู้ไหมครับ ทำไมชีวิตของคนเราต้องพบเจอแต่เรื่องพวกนี้ นั่นก็เพราะว่า คุณ ” ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่สำคัญในชีวิต” นั่นเอง
คุณสังเกตุไหมครับว่ายังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ทำงานอย่างชิวๆ สบายๆ ไม่ค่อยจะเครียดซีเรียสเท่าใดนัก อีกทั้งงานของเขาก็มีคุณภาพ สุขภาพจิตใจดี ครอบครัวอบอุ่น แถมการงานของเขาก็ก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ ก็เพราะว่าเขาเหล่านั้นรู้จักปฏิเสธ ในสิ่งที่ไม่สำคัญ และให้ความสำคัญกับงานที่อยู่ตรงหน้าเขา งานที่สำคัญ งานที่เป็นของเขาจริงๆ ถึงแม้ว่า จะมีผู้อื่นเข้ามาให้ช่วย ขอร้องให้ช่วยงาน เขาเหล่านั้นจะมีวิธีการปฏิเสธงาน อย่างนุ่มนวล อีกด้วย
คุณอาจจะคิดแย้งในใจว่า งั้นคนเหล่านั้นก็เป็นคนเห็นแก่ตัวน่ะสิ ผมอยากจะถามคุณว่า สิ่งนั้นเรียกว่าความเห็นแก่ตัวหรือครับ ผมว่าการที่คุณช่วยเหลืองานของผู้อื่น จนลืมงานสำคัญของตนเอง ช่วยเหลือผู้อื่น ทั้งๆที่เขาก็สามารถทำได้ และเป็นงานของเขา จนคุณทำงานไม่เสร็จเหลือบานเบอะ เกิดอาการเครียด จนไม่มีเวลาให้ครอบครัว แถมวันหยุด ยังเอางานกลับไปทำที่บ้านเสียอีก ผมว่าคนที่เห็นแก่ตัวก็คือ ตัวของคุณเอง ที่ทำแต่งานของคนอื่นๆ จนไม่มีเวลาให้ครอบครัว ไม่แคร์ว่า ครอบครัวจะรู้สึกอย่างไร ลูกๆจะเป็นอย่างไร ลองคิดดูสิครับ ใครกันที่เห็นแก่ตัว
ฉะนั้น หากคุณกำลังพบเจอปัญหานี้อยู่ ผมแนะนำให้คุณตัดเรื่องที่ ทำให้เสียกำลัง เสียเวลาออกไป เช่นลองสังเกตุดูว่า การประชุมที่มีประจำทุกสัปดาห์นั้น พูดแต่เรื่องเดิมๆ หรือไม่ หากมีแต่เรื่องเดิมๆ เสียสุขภาพจิตก็ควรจะลดเวลาลงเหลือเดือนละ 2 ครั้งดีไหม เป็นต้น รวมถึงคุณต้องหัด เริ่มจากการปฏิเสธการร้องขอ จากคนอื่นๆ ด้วย
อีกเคล็ดลับหนึ่งก็คือ หากมีคนมาขอร้องให้คุณทำงานนั่น ทำงานนี่ ให้คุณตั้งคำถามในขณะนั้นว่า “งานนี้มันเป็นสิ่งสำคัญที่ฉันควรจะเอาเวลา และสมองของฉันไปทำหรือไม่ ” หากคุณตอบว่าใช่ ได้อย่างไม่เต็มใจ หรือพูดได้ไม่เต็มปาก คุณก็ต้องบอกปัดการขอร้องนั้นไป โดยไม่ลังเล
เมื่อคุณเลิกใช้ความทุ่มเท ความพยายามทุกอย่างที่จะตอบสนองงาน และความต้องการของผู้อื่น ซึ่งเป็นงานที่ไม่สำคัญ คุณจะสามารถนำเวลาที่เหลือนั้นมาสร้างประโยชน์สูงสุด หรือสิ่งที่สำคัญจริงๆ ให้กับชีวิตคุณได้อย่างมากมายเลยทีเดียว
ฉะนั้นต่อจากนี้ไป หากมีใครมาขอร้องให้คุณทำอะไร คุณต้องคิดให้ดีก่อนที่จะรับปากรับคำ ทำงานให้เขา อย่างปล่อยให้คำว่า “ได้เลย” เป็นคำประจำตัวของคุณ หรือเป็นคำตอบที่เป็นอัตโนมัติของคุณไป เริ่มจากตรงนี้ก่อนครับ ฝึกปฏิเสธให้เป็นอย่างนิ่มนวล และพยายามถามกับตัวเองบ่อยๆ ว่า ฉันกำลังทุ่มเทให้กับสิ่งที่สำคัญจริงๆ อยู่หรือไม่
ในชีวิตเรา จะมีโอกาสดีๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย แต่หากมันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ ไม่ตรงกับเป้าหมายชีวิตของคุณ ก็ถือว่าไม่ใช่สิ่งสำคัญจริงๆ สำหรับคุณ ฉะนั้นคุณควรที่จะเลือก โอกาสที่สำคัญกับคุณจริงๆ เท่านั้น คุณถึงจะสำเร็จในแบบของคุณได้
การทำเฉพาะสิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆ เท่านั้น คือการรักษาพลังอำนาจควบคุมเอาไว้ที่ตัวคุณเอง คุณเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ใช้อำนาจนี้ เมื่อใดที่คุณมุ่งตอบสนองความต้องการของคนอื่น นั่นแหละคุณกำลังสูญเสียอำนาจควบคุม ตามสิทธิอันชอบธรรมของคุณ ฉะนั้นคุณควรรักษาอำนาจนี้ไว้อยู่กับคุณ อย่าให้สิ่งที่ไม่สำคัญ มาพรากอำนาจการควบคุมนี้ไปจากคุณได้
เริ่มเลยครับตั้งแต่วันนี้ ตอนนี้….. Now
